. خدایا چرا در این روزها باید در حسرت عشق و محبت باشیم ، عشقی که تو در وجود همه قرار دادی و احساسی که همه بتوانند عاشق شوند ! . خدایا نمیدانم میدانی در این زمانه همه با احساس عشقی که به آنها دادی قلبها را میشکنند و خیانت میکنند ! . خدایا نمیدانم میدانی که عشقی که تو آفریدی دیگر آن زیبایی و وفاداری را ندارد ؟ . . خدایا مگر عاشقان چه گناهی کرده اند که همیشه باید متهم ردیف اول باشند ، چرا باید به جای آن آدمهای بی وفا ، عاشقان محکوم به حبس ابد باشند ؟ . . خدیا اگر بخواهم از حال و روز خویش بگویم ، باید در انتظار باران اشکهایت باشم ، تا بدانی عشقی که آفریده ای و احساساتش به چه روزی افتاده ، مثل این است که برگ سبزی از شاخه اش بر روی زمین افتاده و همه بر روی آن پا میگذارند و یک برگ خشکیده همچنان بر روی شاخه اش مانده . . .! خدایا در این چند صباح باقی مانده از این زندگی بی محبت و پوچ ، هوای عاشقان را داشته باش . . .
بی تـــــو ...
بــــا دلـــی تـــــنـــگــــ ...
بــــا بـغـضــــی سـخـتــــــ ...
واژه هــایمـــ را ، نــاهـمـاهـنـگـــ ، به روی ورق می آورمـــــ ...
نــاگـهـانــــ امــــــــــــا ...
بـغـضـــ سـخـتـم ، از تــنــگــی ِ دلــــ دوامـــ نـمـی آورد ..
مــی شـکـنـد ...
و واژه هـایــمـــ ، در قـطـره قـطـره ی "دلـتــنــگی امــــ "،
غـــرق مـــی شـونــــد ...
لیاقت....
انقــــدر مینـــــویسَمـ
تـــآ یــــ ک روز رویِ همـــین صفــــحه بخــــوانی:
"بــ ه دَرَک اگــــر رَفــت!!!
آنچه نادیدنی بود از مردم دنیا دیدم ،
باورم گشت آرامش نابینا از چیست..........!
گاهی اشتباهمان در زندگی این است....
که به برخی آدمها جایگاهی می بخشیم ...
که هرگز "لیاقت" آنرا ندارند!!!
شب هایم میگذرد...
بدون اینکه دلم هواى آغوشت را داشته باشد...
آغوشت ارزانى دیگران…!
من مهمان پاهاى بغل کرده ام هستم و این
آرامش را حتى با "تو" عوض نمیکنم…
فریاد زدم دوستت دارم صدایم را نشنیدی!
اعتراف کردم که عاشقم ، جرم مرا باور نکردی!
گفتم بدون تو میمیرم ، لبخندی تلخ زدی !
از دلتنگی ات اشک ریختم ، چشمهای خیسم را ندیدی!
چگونه بگویم که دوستت دارم تا تو نیز در جواب بگویی که من هم همینطور!
چگونه بگویم که بی تو این زندگی برایم عذاب است ، تا تو نیز مرا درک کنی!
صدای فریادم را همه شنیدند جز او که باید میشنید!
اشکهایم را همه دیدند!
آشیانه ای که در قلبت ساخته ام تبدیل به قفسی شده که تا آخر در اینجا گرفتارم!
گرفتار عشقی که باور ندارد مرا ،
فکر میکند که این عشق مثل عشقهای دیگر این زمانه خیالیست ، حرفهای من بیچاره دروغین است!
حالا دیگر آموخته ام که کلام دوستت دارم را بر زبان نیاورم ، دیگر اشک نریزم و درون خودم بسوزم !
اگر دلتنگت شدم با تنهایی درد دل کنم و اگر مردم نگویم که از عشق تو مردم !
اما رفتنم محال است ، عشق که آمد ، دیگر رفتنی نیست ، جنون که آمد ، عقل در زندگی حاکم نیست!
آنقدر به پایت مینشینم تا بسوزم، تا ابد به عشقت زندگی میکنم تا بمیرم !
گرچه شاید مرا به فراموشی بسپاری ، اما عشق برای من با ارزش و فراموش نشدنیست است!
.: Weblog Themes By Pichak :.