نخستین نگاهی که ما را به هم دوخت !
نخستین سلامی که در جان ما شعله افروخت!
نخستین کلامی که دل های ما را
به بوی خوش اشنایی سپرد و ،
به مهمانی عشق برد
پر از مهر بودی
پر از نور بودم
همه شوق بودی
همه شور بودم
چه خوش لحظه هایی که دزدانه از هم
نگاهی ربودیم و رازی نهفتیم
چه خوش لحظه هایی که میخواهمت را
به شرم و خموشی نگفتیم و گفتیم
دو آوای تنهای سر گشته بودیم
رها در گذر گاه هستی
به سوی هم از دور ها پر گشودیم
چه خوش لحظه هایی که هم را شنیدیم .
چه خوش لحظه هایی که در هم وزیدیم .
چه خوش لحظه هایی که در پرده ی عشق
چو یک نغمه ی شاد با هم شکفتیم !
چه شب ها ،چه شب ها ،که همراه حافظ
در آن کهکشان های رنگین ،
در آن بی کران های سرشار از نرگس و نسترن ،
یاس و نسرین
ز بسیاری شوق وشادی نخفتیم
تو با آن صفای خدایی
تو با آن دل وجان سرشار از روشنایی
ازین خاکیان دور بودی .
من آن مرغ شیدا
در آن باغ بالنده در عطر ورویا ،
چه مغرور بودم ...
چه مغرور بودم ... !
من وتو چه دنیای پهناوری آفریدیم .
من وتو به سوی افق های نا آشنا پر کشیدیم
من تو ندانسته ،دانسته ،
رفتیم ورفتیم ورفتیم
چنان شاد و خوش ،گرم و پویا
که گفتی به سر منزل ارزو ها رسیدیم!
دریغا،دریغا ندیدیم
که دستی در این آسمانها ،
چه بر لوح پیشانی ما نوشته ست !
دریغا ، در قصه ها غزل ها نخواندیم ،
که آب و گل و عشق با هم سرشته ست !
فریب وفسون جهان را
تو کر بودی ای دوست ،
من کور بودم...!
از آن روز ها- آه – عمری گذشته ست
من تو دگرگونه گشتیم
دنیا دگرگونه گشته ست !
درین روزگاران بی روشنایی
در این تیره شب های غمگین که دیگر
ندانی کجایم ،
ندانم کجایی !
چو با یاد آن روز ها می نشینم
چو یاد تو را پیش رو می نشانم
دل جاودان عاشقم را
به دنبال آن لحظه ها می کشانم
سرشکی به همراه این بیت ها می فشانم :
نخستین نگاهی که ما را به هم دوخت !
نخستین سلامی که در جان ما شعله افروخت!
نخستین کلامی که دل های ما را
به بوی خوش اشنایی سپرد و ، به مهمانی عشق برد
پر از مهر بودی
پر از نور بودم...
فریدون مشیری
.: Weblog Themes By Pichak :.